Splish splash...
... I was taking a bath.Ανταπόκριση από τα μπάνια του λαού...
• Ηπειρωτική ή νησιωτική Ελλάδα; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα: απεργία βυτιοφόρων, ακριβή βενζίνη και μποτιλιάρισμα από τη μία, υψηλό κόστος μετακίνησης με τα καράβια από την άλλη.
• Θα ήμασταν άδικοι αν δεν επισημαίναμε τη μείωση των εισιτηρίων φέτος: 130 ευρώ δύο επιβάτες και αυτοκίνητο για Κρήτη μετ’ επιστροφής, όταν για Κυκλάδες ήθελες πέρυσι 400. Και εκεί έγιναν κάποιες μειώσεις, και απορούμε πώς τα κατάφεραν, όταν οι εφοπλιστές γκρινιάζουν για παθητικά δρομολόγια.
• Φανταστείτε πόσο μέσα θα μπαίνουν τα καράβια στη γραμμή Λιβόρνο-Κορσική, που για 4ωρο ταξίδι 2 επιβατών και αυτοκινήτου μετ’ επιστροφής χρεώνουν 80 ευρώ...
• Κι άντε, έφτασες. Με την κακή έως ανύπαρκτη σήμανση στους δρόμους ακόμα και του μικρότερου νησιού, το σύστημα πλοήγησης καθίσταται απαραίτητο περισσότερο απ’ ό,τι στην πρωτεύουσα.
• Η Κρήτη πρέπει να πάρει ειδική διάκριση σ’ αυτόν τον τομέα. Πώς είναι δυνατόν να κινείσαι σε μια ευθεία προς Ιεράπετρα και να ενημερώνεσαι ότι απέχει 74 χλμ., και έπειτα από 20 χλμ. η απόσταση να παραμένει ίδια, σύμφωνα με την επόμενη πινακίδα;
• Πόσο λογικό είναι, ανηφορίζοντας από τα Σφακιά, να υπάρχουν συνεχώς πινακίδες για το πόσο απέχουν Ρέθυμνο και Χανιά, και ο δρόμος κάποια στιγμή να καταλήγει σε ένα «Τ» χωρίς καμία περαιτέρω πληροφόρηση για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσεις;
• Πού να ψάχνεις καμιά ερημική παραλία... Ερημική τρόπος του λέγειν, γιατί μετά από κάμποσα χιλιόμετρα χωματόδρομου θα βρεις στην αμμουδιά παρκαρισμένη τη μισή παραγωγή του Navara.
• Απορείς επίσης που, παρ’ ότι η μεγαλόνησος εν γένει έχει καλές τιμές για φαγητό και διαμονή, στα περισσότερα πρατήρια η τιμή για το λίτρο βενζίνης φλερτάρει με τα 1,7 ευρώ.
• Ανάλογες συνθήκες, φυσικά, συναντάς και σε μικρότερα νησιά.
• Στην Κάρπαθο, για παράδειγμα, μπορεί να ήσουν τυχερός και να υπήρχε σήμανση για κάποιο συγκεκριμένο προορισμό, τύχη που για κάποιον ανεξήγητο λόγο δε θα είχες, αν ερχόσουν από την αντίθετη πλευρά του δρόμου.
• Πόσο δύσκολη και δαπανηρή για την τοπική αρχή μπορεί να είναι η κατασκευή αυτών των 5 πινακίδων, και άλλων 5 που να προειδοποιούν ότι ο δρόμος ξαφνικά στενεύει - μιας και τα γκρέμια εκεί δεν αστειεύονται;
• Πόσο δύσκολο είναι κάποιος να σκεφτεί να «κουρέψει» τα δύο τεράστια καρούμπαλα στην άσφαλτο στον πιο κεντρικό δρόμο του νησιού, όπου τα αυτοκίνητα ξύνουν τα κάρτερ τους;
• Για να μη θίξουμε το θέμα των ανύπαρκτων πεζοδρομίων σε πολυσύχναστους δρόμους.
• Δεν είναι τυχαίο που τα κέντρα υγείας των νησιών (όπου αυτά υπάρχουν) κατακλύζονται από θύματα τροχαίων ατυχημάτων.
• Είμαστε περίεργοι σε τι πολιτισμικό σοκ υποβάλλεται ο Ευρωπαίος που έρχεται από μια χώρα όπου η πολιτεία μεριμνά και προνοεί για τα πάντα, και πρέπει να επιβιώσει στο χάος όπου εμείς είμαστε μαθημένοι να κινούμαστε.
• Φανταστείτε, για παράδειγμα, το πολιτισμικό σοκ στο οποίο υποβάλλεται ο ξένος επισκέπτης που αποβιβάζεται στην Πάτρα και εισέρχεται στον υποτιθέμενο αυτοκινητόδρομο που οδηγεί στην Αθήνα.
• Είναι απορίας άξιο πώς με τέτοιες συνθήκες, αντί να το βάλει στα πόδια, επιστρέφει ξανά και ξανά.
• Και, αν το μείγμα χάους, ήλιου και τζατζικιού αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα για την πιθανώς άχρωμη και τακτοποιημένη ζωή ενός Δυτικοευρωπαίου, το «όλα χύμα» που βιώνουμε ολόκληρο το χρόνο (και όχι μόνο στις συνθήκες οδήγησης) ίσως πλέον έχει αρχίσει να μας βαράει στα νεύρα όταν μας συντροφεύει και στις πιο χαλαρές περιόδους της ζωής μας._ Μ. Σ.